Nie znaleziono produktów, których szukasz.

---

Jest miodem wczesnowiosennym. W Polsce jest niezwykle rzadko pozyskiwany ze względu na polskie warunki pożytkowe. Wiosną łatwo o załamanie pogody, dlatego rzadko pszczelarze decydują się na wędrówkę pszczół na pożytek wierzbowy. Dlatego miód wierzbowy udaje się pozyskać głównie w pasiekach, które stoją w rejonie dużych areałów zarośli wierzbowych.

Wierzba – cenny wiosenny pożytek

Jest jedną z pierwszych kwitnących roślin miododajnych w sezonie – przeważnie na przełomie marca i kwietnia. Dla pszczół oraz pszczelarzy najważniejsze są odmiany męskie wierzby, ponieważ to z nich pozyskuje się pyłek i nektar, a z żeńskich egzemplarzy tylko nektar. Większość z nich rośnie na terenach podmokłych, jednak w zależności od gatunku moga występować na glebach wilgotnych lub nawet suchych. Wierzby są światłolubne, ich odmiany gatunkowe powodują szeroką różnorodność wyglądu wierzb – od wysokich drzew do nisko płożących się krzewów.

Wszystkie gatunki wierzby kwitną przed rozwinięciem liści, dlatego jest to wczesnowiosenny pożytek. Okres kwitnienia rozciąga się od początków marca, aż do początku maja (niektóre gatunki kwitną również w lipcu i sierpniu!) co powoduje trudności w zbiorze pełno gatunkowego miodu wierzbowego. Pszczoły oblatują wierzby w sprzyjających warunkach pogodowych. To właśnie one mają wpływ na ilość i jakość nektaru, którą rozumiemy jako zawartość cukrów.

Największe znaczenie w pszczelarstwie ma wierzba iwa, gdyż to z niej oraz jej krzyżówek pozyskuje się najwięcej nektaru i pyłku. Jedna rodzina pszczela może zebrać 10-25 kg miodu wierzbowego. Warunkiem jest obfity pożytek, który zależy od warunków klimatyczno-glebowych i kraju. Może on wynosić od 26-150 kg/ha, a w Polsce najczęściej osiąga 25-35 kg/ha.

Obok wierzby iwy, gatunkiem zaliczanym do jednej z najlepszych miododajnych wierzb jest wierzba szara = łoza (Salix cinerea L). W Polsce jej wydajność miodowa wynosi 25-35 kg/ha. Poza nimi wartościowe dla pszczelarstwa są takie odmiany jak: wierzba purpurowa - wiklina (Salix purpurea L.), wierzba wiciowa - witwa, konopianka (Salix viminalisL.), wierzba uszata - łozina (Salix auritaL.), wierzba trójpręcikowa - migdałowa (Salix triandra L.,Salix amygdalina L.), wierzba biała (Salix alba L.), wierzba krucha (Salix fragilis L.)

Wierzby są bardzo ważne w pszczelarstwie właśnie ze względu na swoje bardzo wczesne kwitnienie. Ustalono, że jeden kwiat męski dostarcza średnio 0.19 -0.48 mg słodkiej wydzieliny o koncentracji cukrów 20-48 %, a kwiat żeński 0.13 mg nektaru, który zawiera 28 % węglowodanów.

Pyłek wierzbowy jest bogaty w białko i azot, dzięki czemu, dostarcza składników odżywczych do ula w początkowym stadium produkcji miodu. Jeżeli chodzi o ilość pyłku 10 kwiatów dostarczy nam 0,60 mg, 1 bazia 5-35 mg, a hektar uprawy 30-45 kg.

Barwa, smak i zapach miodu wierzbowego

Miód wierzbowy pozyskiwany jest głównie z iwy i jej krzyżówek. Rośnie ona pospolicie na skrajach lasów, nieużytkach i nad brzegami rzek. Miód z nektaru wierzby może mieć barwę żółtozłotą, pomarańczową lub bursztynową. Wystąpić może zielonkawe zabarwienie. W smaku jest dość delikatny, ma łagodny ziołowy aromat. Naturalnie krystalizuje tworząc grube kryształy.

Zastosowanie miodu wierzbowego

Miód wierzbowy zawiera wiele witamin, kwasów organicznych oraz związków z grupy kumaryn działające przeciwzapalnie, antyalergiczne oraz przeciwzakrzepowo.

Miód ten działa wzmacniająco na organizm, można go stosować w stanach przemęczenia i wyczerpania fizycznego oraz nerwowego. Wspomaga on naszą odporność, spożywanie go w przeziębieniu i grypie skróci czas choroby i wzmocni nasz organizm.

Stosuje się go wspomagająco w dolegliwościach układu krwionośnego, jako profilaktykę chorób sercowo-naczyniowych - takich jak miażdżyca czy choroba zakrzepowo-zatorowa. W chorobach reumatycznych łagodzi objawy i wspomaga leczenie farmakologiczne.