Nie znaleziono produktów, których szukasz.

---

Delikatny miód słonecznikowy

O dobroczynnym działaniu miodu można przeczytać w zachowanych zapiskach biblijnych i starożytnych notatkach. Jest cennym źródłem energii. Homer określał go mianem „słodkiej potrawy bogów”, a Hipokrates opracował ponad 300 przepisów na zastosowanie miodu w medycynie. Aby wytworzyć 1 kg miodu, pszczoły muszą zebrać nektar z kilku milionów kwiatów. Miody pozyskane z nektaru kwiatów należą do grupy miodów nektarowych. Istnieją także miody spadziowe, które powstają ze spadzi (wytworzonej przez mszyce i czerwce). Warto wiedzieć, że miód zawiera cukry proste, białka, enzymy, kwasy organiczne, witaminy, barwniki i olejki eteryczne. W miodzie można odnaleźć witaminy A, B2, C oraz PP. O smaku miodu decydują kwasy organiczne, o kolorze barwniki, a o zapachu – olejki eteryczne. Istnieje wiele rodzajów miodów, a każdy z nich ma inną barwę, zapach i smak. Miody jasne są zazwyczaj delikatniejsze w smaku, natomiast ciemne mają smak nieco ostrzejszy.

Jak powstaje miód słonecznikowy?

Miód słonecznikowy jest jednym z najrzadziej spotykanych miodów w Polsce. Bardziej popularny jest na wschodzie. Pozyskiwany jest z nektaru słonecznika, jednorocznej rośliny o wielkich kwiatach. Słonecznik rośnie właściwie na każdej ziemi, a w jego kwiatach można odnaleźć ogromne pokłady pyłku. Roślina ta osiąga niekiedy 2 metry wysokości, a kwiaty mają średnicę około 30 centymetrów. Słonecznik można uprawiać na dwa sposoby: na zagonach lub wysiewać punktowo (np. wzdłuż płotów). Co ciekawe, słonecznik do uzyskania dojrzałych nasion potrzebuje 90-110 dni.

Jak rozpoznać miód słonecznikowy?

Miód słonecznikowy nie jest miodem rodzimym. Jak każdy miód, przed skrystalizowaniem na formę płynną (patoka). Miód słonecznikowy ma żywą i soczyście żółtą barwę. Jest dobrą alternatywą dla miodu lipowego czy wielokwiatowego. Krystalizacja przebiega dość szybko.

Skład miodu słonecznikowego

W skład miodu słonecznikowego wchodzi woda, glukoza, fruktoza i inne cukry proste, enzymy, związki fenolowe, flawonoidy, biopierwiastki, a także związki lotne. Zawartość witamin zależy od dodatkowych składników miodu – pyłku i mleczka pszczelego. Kwasowość miodu słonecznikowego jest wysoka.

Zastosowanie miodu słonecznikowego

Miód słonecznikowy pomaga w leczeniu chorób układu krążenia, wątroby i stanów zapalnych górnych dróg oddechowych, dlatego można go stosować w trakcie przeziębienia. Miód ten jest również skuteczny w walce z chorobami skóry. Posiada też bardzo pozytywne działanie na żołądek oraz jelita. Można go zatem stosować w przypadku schorzeń układu pokarmowego. Miód słonecznikowy wykazuje szczególne działanie na poziom ciężkiego cholesterolu LDL. Można go wykorzystywać w chorobach serca i układu krążenia. Miód słonecznikowy obniża także ciśnienie krwi, zapobiega miażdżycy i poprawia dotlenienie serca. Ponadto reguluje on niedobory potasu. Jego kolejną niezwykłą właściwością jest działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Miód słonecznikowy można stosować w stanach ogólnego wyczerpania fizycznego, a także w leczeniu niedokrwistości. Badania dowiodły, że można go wykorzystywać również w profilaktyce chorób wątroby. Wiele rodzajów miodu wykazuje działanie detoksykacyjne, dzięki czemu wzmacniają naszą wątrobę i usuwają nadmiar toksyn z organizmu. Miód słonecznikowy poprawia pracę nerek, co pozwala na wzmocnienie układu moczowego, a także podnosi poziom hemoglobiny i działa antyseptycznie. Dzięki wysokiej zawartości flawonoidów, uszczelnia naczynia krwionośne, a fenolokwasy mogą działać bakteriostatycznie, żółciopędnie lub żółciotwórczo. Profilaktycznie zaleca się spożywanie 2-3 łyżek miodu dziennie. Pierwszą porcję warto spożyć rano, jeszcze przed śniadaniem. Aby wzmocnić działanie miodu słonecznikowego, można wymieszać go z pyłkiem lub mleczkiem pszczelim.